Starą magiczną chatę przyszło mi zamienić na inne miejsce. Miało być lepiej, wygodniej, bezpieczniej ale marzenia jedno; rzeczywistość co innego. Jest takie powiedzenie; że nie narzekaj na coś bo dostaniesz coś jeszcze gorszego i chyba pasuje do mojej sytuacji. Prawda jest taka, że biednemu zawsze wiatr w oczy i pod górkę. Przyszło się po prostu przystosować i przyzwyczaić do nowej lokalizacji. Kolejny zimny, nieocieplony stary dom w którym przyszło nam żyć. Do rodziny dołączyły dwa psy. Jeden z domu dla skrzywdzonych zwierząt, drugi ze schroniska bez wolontariatu. Chyba moja największa radość tutaj. Trzeba było posadzić drzewa, krzewy i zadomowić się tam gdzie nas rzucił los. Kolejne miejsce na Wschodzie gdzie ludzie zawistni, bezduszni i podli a chciałam mamie staruszce polepszyć życie. Znowu złodzieje w pakiecie bo to chyba tak już bywa w tym rejonie Polski, że gdzie mieszkają dwie same kobiety można okradać bezkarnie. Nic nowego powtórka z rozrywki. Czasem tęsknię za poprzednim domem, starymi drzewami, studnią i za tamtym miejscem. Tam marudziłam, że jedzie jeden autobus dziennie do miasta a tutaj przychodzi mi zadowolić się jednym malutkim busikiem raz w tygodniu do gminy. Nauczyłam się lubić to miejsce i jakoś w nim funkcjonować. Wierzę, że nic się nie dzieje w życiu bez przyczyny i jest jakiś sens w tym wszystkim czego teraz doświadczam.
